rodzaj zwierząt

См. также в других словарях:

• rodzaj — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u; lm D ów || rodzajai {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kategoria, klasa, gatunek czegoś, wyróżniane ze względu na charakterystyczne cechy; odmiana, typ, jakość : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rodzaj — m I, D. u; lm M. e, D. ów a. rodzajai 1. «gatunek czegoś, odmiana, typ, jakość» Rodzaj materiału. Rodzaj obuwia. Rodzaj instrumentów muzycznych. Rodzaj gleby. Nie lubiła tego rodzaju uwag. W czasie choroby wymaga specjalnego rodzaju odżywienia …   Słownik języka polskiego

• kojec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. kojecjca; lm D. kojecjców {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} klatka lub kosz służący do hodowli lub przewozu małych zwierząt domowych, np. królików, gołębi, kur : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• broń — ż V, DCMs. broni; lm M. bronie, D. broni 1. zwykle blm «narzędzie walki, każda rzecz służąca do obrony własnej lub do rażenia nieprzyjaciela; oręż» Broń myśliwska, sportowa, wojskowa. Broń przeciwlotnicza, przeciwpancerna. Broń ręczna,… …   Słownik języka polskiego

• kojec — m II, D. kojecjca; lm M. kojecjce, D. kojecjców 1. «rodzaj kosza lub klatki, w których hoduje się lub przewozi drób i inne zwierzęta domowe» 2. «stałe lub przenośne ogrodzenie w budynku lub na wolnym powietrzu, mała zagroda dla zwierząt domowych» …   Słownik języka polskiego

• ogon — m IV, D. a, Ms. ogonnie; lm M. y 1. «u zwierząt kręgowych: tylna część ciała, złożona zwykle z coraz drobniejszych kręgów; także tylna, zwężona część ciała wielu bezkręgowców; futro, skóra z takiej części ciała» Długi, puszysty ogon. Chwytny ogon …   Słownik języka polskiego

• torba — ż IV, CMs. torbabie; lm D. torbareb 1. «podłużny woreczek z papieru lub plastyku, używany jako opakowanie najczęściej do materiałów sypkich, drobnych; zawartość takiego opakowania» Torba papierowa, plastykowa. Torba z cukrem, z mąką, z kaszą.… …   Słownik języka polskiego

• tumba — ż IV, CMs. tumbabie; lm D. tumb 1. «kamienny grobowiec w formie skrzyni przykrytej płytą, przeważnie z rzeźbionym wizerunkiem zmarłego, typowy dla średniowiecza» 2. środ. «postument w kształcie prostopadłościanu lub walca, używany w cyrku przy… …   Słownik języka polskiego

• chrząstka — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. chrząstkatce; lm D. chrząstkatek {{/stl 8}}{{stl 7}} rozmaicie ukształtowane twory w ciele zwierząt i ludzi zbudowane ze zbitej i sprężystej tkanki łącznej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chrząstka stawowa. Chrząstka… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bestiariusz — m II, D. a; lm M. e, D. y lit. «rodzaj opowieści tłumaczącej zasady etyki chrześcijańskiej na przykładzie życia zwierząt fantastycznych i realnych, popularny w średniowieczu» ‹śrdwłc.› …   Słownik języka polskiego

• bieg — m III, D. u, N. bieggiem; lm M. i 1. «posuwanie się naprzód za pomocą szybkich ruchów nóg, szybkimi skokami» Rączy bieg jelenia. Zdyszany od biegu, po biegu. Poganiać konia w biegu. Poderwać żołnierzy do biegu. Zwolnić, przyspieszyć biegu. ∆… …   Słownik języka polskiego